هنر می‌تواند نقش مهمی در غنی‌سازی فضاهای عمومی و معماری، ایجاد هویت مکانی و برانگیختن احساسات و تفکر ایفا کند. ادغام هدفمند هنر در محیط‌های ساخته شده، به کیفیت زندگی شهری می‌افزاید. در روناک سنگ، ما به زیبایی‌شناسی و ابعاد فرهنگی در طراحی و انتخاب مصالح توجه داریم.
متن: ادغام هنر در فضاهای عمومی (Public Art) می‌تواند به اشکال مختلفی صورت گیرد: مجسمه‌های دائمی یا موقت در میدان‌ها و پارک‌ها، نقاشی‌های دیواری (Mural) بر روی نماهای ساختمان‌ها، چیدمان‌های (Installation) خاص مکان، طراحی هنرمندانه عناصر شهری مانند نیمکت‌ها یا روشنایی، و یا ادغام هنر در خود معماری ساختمان. بسیاری از شهرها و کشورها سیاست‌هایی مانند "درصد برای هنر" (Percent for Art) را اتخاذ کرده‌اند که طبق آن، بخش کوچکی از بودجه پروژه‌های ساختمانی عمومی (معمولاً 0.5% تا 2%) باید به سفارش و نصب آثار هنری در آن پروژه اختصاص یابد. هدف از هنر عمومی، فراتر از تزئین صرف است؛ می‌تواند به بیان هویت فرهنگی و تاریخی یک مکان کمک کند، موضوعات اجتماعی را به بحث بگذارد، تعامل و گفتگو را بین شهروندان تشویق کند و فضاهای شهری را به مقاصدی جذاب و به‌یادماندنی تبدیل کند. همکاری نزدیک بین هنرمندان، معماران، شهرسازان و جامعه محلی از مراحل اولیه طراحی پروژه، برای ادغام موفقیت‌آمیز و معنادار هنر ضروری است. انتخاب مصالح بادوام و مقاوم در برابر شرایط محیطی برای آثار هنری بیرونی اهمیت دارد. گاهی هنرمندان از مصالح ساختمانی مانند سنگ‌های طبیعی با بافت خاص، همچون تراورتن دره بخاری، برای خلق آثار خود بهره می‌برند.
نتیجه‌گیری: هنر عمومی با افزودن لایه‌ای از معنا، زیبایی و تجربه به محیط‌های ساخته شده، نقش مهمی در ارتقای کیفیت فضاهای شهری و زندگی شهروندان ایفا می‌کند.
تراورتن عباس آباد یا تراورتن دره بخاری؟